Een groep van 21 gemotiveerde vrouwen uit Magenta heeft donderdag met succes de vaktraining Textiele Werkvormen afgerond, georganiseerd in het kader van het project Wroko Foe Mek Moni. Wat deze lichting bijzonder maakt, is het feit dat de vrouwen zélf het initiatief namen. Zij benaderden de Stichting Arbeidsmobilisatie en Ontwikkeling (SAO) met het verzoek om de training naar hun eigen buurt te brengen. De certificaatuitreiking vond plaats in aanwezigheid van minister Steven Mac Andrew van Arbeid, Werkgelegenheid & Jeugdzaken (AWJ), die de deelnemers roemde voor hun inzet en verantwoordelijkheid. “Jullie hebben niet alleen om deze training gevraagd, maar ook zelf materiaal aangeschaft en jullie ontwikkeling in eigen hand genomen,” aldus de bewindsman. Naast het officiële certificaat ontvingen de vrouwen ook een naaimachine en materialen, waarmee zij direct productief aan de slag kunnen – als zelfstandige of in deeltijd. Minister Mac Andrew benadrukte de bredere waarde van dit soort trainingen: “Dit is meer dan leren naaien. Het is een investering in zelfstandigheid, gezin en gemeenschap.” SAO-directeur Joyce Lapar, bestuurslid Madhoeri Moenesar en schooldirecteur Mathoera spraken hun waardering uit voor het voorbeeldige gedrag en de discipline van de deelnemers. Lapar benadrukte: “Deze vrouwen hebben niet gewacht op kansen, zij hebben ze zelf gecreëerd.” Wroko Foe Mek Moni is een landelijk initiatief dat mensen via praktische trainingen ondersteunt in het opbouwen van een eigen inkomen. De geslaagde vrouwen worden nu gezien als ambassadeurs van het SAO-programma – klaar om hun kennis te benutten én door te geven.

Aan de Welgedacht B-weg, ter hoogte van het Bihari ressort, heeft zich gisteren rond 14.15 uur een dodelijke aanrijding voorgedaan. Een personenauto reed daarbij een voetganger aan, met fatale afloop. De politie was snel ter plaatse en startte een onderzoek naar de toedracht van het ongeval. Op dit moment zijn er nog geen verdere details bekendgemaakt over de identiteit van het slachtoffer of de omstandigheden van het incident. Zodra er meer informatie beschikbaar is, zal deze worden gedeeld.

Twee mannen riskeren zware gevangenisstraffen vanwege hun vermeende betrokkenheid bij de aanleg van een illegale landingsbaan in het Pusugrunu-gebied, vermoedelijk bestemd voor drugstransport. Het Openbaar Ministerie (OM) heeft zeven jaar cel geëist tegen A.R. en S.R., die volgens justitie actief meewerkten aan het gereedmaken van het terrein voor de landing, bevoorrading en het vertrek van een drugsvliegtuig. Voor A.R. is voortzetting van zijn voorlopige hechtenis gevraagd, terwijl het OM voor S.R. onmiddellijke gevangenneming verlangt. De zaak draait om een geheime landingsfaciliteit die in augustus 2024 door het Justitieel Interventie Team (JIT) werd ontdekt. Op locatie trof het team een recent ontbost terrein aan met een geïmproviseerde hangar, bijna 3.000 liter vliegtuigbrandstof in vaten, voertuigen en zorgvuldig verborgen gereedschappen. Sporen van zware machines, die via GPS-gegevens aan de verdachten gelinkt konden worden, bevestigden hun betrokkenheid. Het OM stelt dat beide mannen hielpen bij het aanvoeren van machines en het aanleggen van infrastructuur, zoals toegangswegen en opslagplaatsen. Alles wijst erop dat het terrein bedoeld was voor een clandestiene landing van een vliegtuig dat kon bijtanken en ongezien kon vertrekken – vermoedelijk in het kader van cocaïnetransport. Tijdens de zitting benadrukte het OM de maatschappelijke impact van drugshandel: “Deze praktijken leiden tot geweld, corruptie en ondermijnen de rechtsstaat.” Daarom acht justitie een zware straf passend en noodzakelijk als afschrikmiddel. Naast de celstraffen vraagt het OM ook om verbeurdverklaring van voertuigen, gereedschappen en de in beslag genomen vliegtuigbrandstof. Deze goederen worden daarmee definitief ontnomen aan de verdachten. De kerosine is inmiddels door het JIT vernietigd. Volgens het OM is er op basis van getuigenverklaringen, politieel onderzoek en de aangetroffen goederen voldoende bewijs dat A.R. en S.R. nauw betrokken waren bij de voorbereidingen van de illegale operatie.

Een vrouw is gisterochtend in haar woning aan de Bangaloreweg slachtoffer geworden van een gewelddadige woningoverval. Twee gemaskerde mannen drongen haar huis binnen en gingen ervandoor met twee brandkasten. De exacte inhoud van de kluizen is nog niet bekend, maar vermoedelijk betreft het een geldbedrag. Hoewel de daders niet gewapend waren, slaagden zij erin de bewoonster te overmeesteren. Ze werd vastgebonden en hulpeloos achtergelaten in haar woning. Hoe de overvallers het pand zijn binnengekomen en hoe zij de vlucht hebben ingezet, is vooralsnog onduidelijk. De politie is bezig met een uitgebreid onderzoek. Tot nu toe zijn er nog geen verdachten aangehouden. Getuigen of personen met informatie worden opgeroepen zich te melden bij de politie.  

De militair T.G. staat terecht voor de Krijgsraad op verdenking van overtreding van de Wet Verdovende Middelen. Justitie verdenkt hem ervan een postpakket met verdovende middelen te hebben aangeboden bij het postbedrijf Pico. Tijdens de zitting op donderdag ontkende de verdachte betrokkenheid bij het pakket. Hij verklaarde dat hij zijn identiteitskaart maanden geleden is verloren, en dat iemand anders mogelijk van zijn ID gebruik heeft gemaakt. Auditeur-militair Romeo Rampersad betwijfelt echter de verklaring van de verdachte. Volgens hem is er geen aangifte gedaan van het vermeende verlies, noch is er een aanvraag gedaan voor een nieuw identiteitsbewijs. Dit roept volgens Rampersad ernstige vragen op over de geloofwaardigheid van de verdediging en versterkt het vermoeden dat T.G. zelf het pakket heeft gepost. De verdediging, gevoerd door raadsman Arjan Ramlakhan, pleitte voor vrijspraak, stellend dat er onvoldoende bewijs is voor directe betrokkenheid. Desondanks handhaafde de auditeur-militair zijn eis tot veroordeling. De behandeling van de zaak wordt op 15 augustus voortgezet. Dan krijgt de raadsman opnieuw de gelegenheid het woord te voeren.

In een goudwinningsgebied nabij Kriki Negi, district Brokopondo, is gistermiddag een skelet aangetroffen dat vermoedelijk toebehoort aan de wachter van de nederzetting. De ontdekking werd gedaan door enkele Chinese werknemers die polshoogte kwamen nemen nadat ze sinds 18 juni geen contact meer konden krijgen met de man. De wachter beschikte niet over een mobiele telefoon, wat het contact aanzienlijk bemoeilijkte. De Chinese arbeiders gingen op onderzoek uit toen ze met werkzaamheden wilden starten en de man nergens aantroffen. In plaats daarvan vonden zij menselijke resten in de directe omgeving van het kamp. De politie werd direct gealarmeerd en stelde ter plaatse een onderzoek in. De aangetroffen resten verkeren in een vergevorderde staat van ontbinding, waardoor directe identificatie niet mogelijk was. Wel werd kleding gevonden die overeenkomt met wat de vermiste wachter doorgaans droeg. Het stoffelijk overschot is inmiddels overgebracht naar het mortuarium in Paramaribo. Familieleden van de vermiste man zullen vandaag proberen te achterhalen of het inderdaad om hun dierbare gaat, onder meer op basis van de kleding en andere persoonlijke kenmerken. De politie onderzoekt de zaak. Over de doodsoorzaak is vooralsnog niets bekend. Meer informatie wordt verwacht zodra het forensisch onderzoek is afgerond.

De inlichtingendiensten van Nederland en Duitsland hebben gezamenlijk bewijs verzameld van het systematisch gebruik van verboden chemische wapens door Rusland in Oekraïne. Uit een gezamenlijke verklaring, gepubliceerd op vrijdag, blijkt dat verstikkende gassen via drones worden ingezet om Oekraïense soldaten uit loopgraven te verdrijven, waarna ze onder vuur worden genomen. Verontrustende escalatie De Nederlandse minister van Defensie, Ruben Brekelmans, noemt de bevindingen zorgwekkend. “We kunnen bevestigen dat Rusland het gebruik van chemische wapens intensiveert. Het normaliseren en standaardiseren van dit soort inzet is zeer verontrustend,” aldus Brekelmans in gesprek met persbureau Reuters. Hij pleit voor strengere sancties tegen Moskou. De Duitse inlichtingendienst BND bevestigt de informatie, die volgens beide landen afkomstig is uit onafhankelijke observaties. Eerder beschuldigden de Verenigde Staten Rusland al van het gebruik van chloropikrine, een verboden gas dat voor het eerst werd ingezet tijdens de Eerste Wereldoorlog. Oekraïne heeft sinds het begin van de oorlog duizenden incidenten gemeld waarbij chemische middelen zouden zijn ingezet. In strijd met internationaal recht Het gebruik van chemische wapens is een overtreding van het Chemisch Wapenverdrag, dat wordt gecontroleerd door de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OPCW) in Den Haag. Tot op heden heeft de OPCW echter geen officieel onderzoek ingesteld, omdat hiervoor eerst een formeel verzoek van lidstaten nodig is. Rusland ontkent categorisch het gebruik van verboden middelen en beschuldigt Oekraïne van soortgelijke daden, wat door Kiev als propaganda van de hand wordt gewezen. Volgens Brekelmans zijn er inmiddels minstens drie dodelijke slachtoffers gevallen door chemische aanvallen, en hebben meer dan 2.500 Oekraïense militairen zich gemeld met symptomen van chemisch letsel. Georganiseerd en doelgericht Het hoofd van de Nederlandse militaire inlichtingendienst MIVD, Peter Reesink, spreekt van bewijs voor een grootschalig Russisch programma voor chemische oorlogsvoering. “Er is sprake van duidelijke instructies aan troepen, wetenschappelijk onderzoek en grootschalige productie van chemische middelen. De inzet is niet willekeurig, maar georganiseerd en systematisch,” aldus Reesink. De middelen worden onder meer verspreid via drones met gasflesjes of zogenoemde ‘peertjes’. Internationale druk en sancties Nederland overweegt, samen met de Europese Commissie, extra sancties tegen Russische personen en entiteiten die betrokken zijn bij de productie of inzet van chemische wapens. Brekelmans roept daarnaast op om Rusland te weren uit internationale organisaties, zoals de uitvoeringsraad van de OPCW. “Als we deze praktijken niet blootleggen en bestraffen, zullen ze zich uitbreiden en mogelijk navolging krijgen,” waarschuwde hij.

De Amerikaanse ambassade in Paramaribo vierde donderdag met grandeur de 249e Onafhankelijkheidsdag van de Verenigde Staten. De feestelijke receptie trok een groot aantal genodigden, waaronder president Chandrikapersad Santokhi en de aankomend president Jennifer Geerlings-Simons. Tijdens de bijeenkomst werd de langdurige en hechte band tussen de VS en Suriname krachtig onderstreept. Gedeelde waarden centraal Ambassadeur Robert Faucher benadrukte in zijn toespraak de diepe historische en maatschappelijke verbondenheid tussen beide landen. Hij verwees naar de gedeelde geschiedenis, waaronder het slavernijverleden, en sprak over de gemeenschappelijke waarden zoals vrijheid, democratie, gelijke kansen, mensenrechten en de strijd tegen georganiseerde misdaad. “De viering van de onafhankelijkheid is niet enkel een moment van reflectie op het verleden, maar ook een gelegenheid om de vriendschap met Suriname te vieren,” aldus Faucher. “Vrijheid, gelijke rechten en het nastreven van geluk zijn waarden die onze naties verbinden.” Ook aankomend president Simons bracht een toost uit op de vriendschap en samenwerking tussen beide landen. Waardering van Surinaamse zijde President Santokhi sprak zijn dank en waardering uit voor de bijdrage van de Verenigde Staten aan wereldwijde vrede, veiligheid en democratische principes. Hij herinnerde eraan dat de VS in 1975 een van de eerste landen was die de onafhankelijkheid van Suriname erkende, en sindsdien een stabiele en betrouwbare partner is gebleven. “Vrijheid en democratie zijn universele waarden die wij niet alleen delen met de Verenigde Staten, maar met de gehele wereld. Suriname blijft zich inzetten voor deze idealen, nationaal en internationaal,” aldus Santokhi. Hij sloot af met een boodschap aan het Amerikaanse volk: “Moge de waarden die ons verbinden blijven voortbestaan en onze samenwerking verder verdiepen. Een vreugdevolle Onafhankelijkheidsdag toegewenst aan het volk van de Verenigde Staten.”

Met de verkiezing van Jennifer Geerlings-Simons tot president schrijft Suriname geschiedenis. Voor het eerst zal een vrouw het hoogste ambt in het land bekleden. Maar wat betekent dit werkelijk? Is het louter een historisch moment of het begin van een bredere maatschappelijke en politieke verandering? Starnieuws sprak met zes prominente vrouwen uit politiek, wetenschap en het maatschappelijk middenveld over deze mijlpaal: Sharda Ganga, Carla Bakboord, Karin Refos, Roseline Daan, Diana Pokie en Monique Essed-Fernandes. Meer dan symboliek: democratie in actie Voor Sharda Ganga, directeur van Stichting Projekta, is de betekenis van deze verkiezing glashelder. “We doorbreken het idee dat alleen mannen recht hebben op macht. Iedereen moet president kunnen worden. Dat is een overwinning voor democratie en gelijkheid.” Carla Bakboord, voorzitter van Women’s Rights Watch, benadrukt het belang van zichtbaarheid. “Meisjes én jongens krijgen nu het signaal dat vrouwen elke positie kunnen bekleden. Dit breekt met diepgewortelde ideeën die generaties hebben bepaald.” Voor Karin Refos, pleitbezorger voor gendergelijkheid, is dit vooral een kantelpunt in hoe we naar rolmodellen kijken. “Het is belangrijk dat kinderen opgroeien met het beeld dat leiderschap niet gebonden is aan geslacht.” Leiderschap vraagt kwaliteit, geen excuses Toch waarschuwen de vrouwen voor het terugbrengen van deze benoeming tot enkel haar vrouw-zijn. Roseline Daan (NPS) is daar duidelijk over: “We moeten geen symbolisch leiderschap willen. De president moet voldoen aan de hoogste eisen van integriteit, visie en daadkracht.” Ook Ganga nuanceert: “Simons hoeft niet te bewijzen dat vrouwen beter zijn. Ze moet beter zijn dan haar voorgangers. Niet als vrouw, maar als leider.” Diana Pokie (NPS) vult aan: “Leiderschap gaat om kwaliteit. Man of vrouw maakt daarin geen verschil. Beoordeling moet gebaseerd zijn op competentie.” Vrouwelijk perspectief in beleid Toch erkennen de geïnterviewden dat vrouwelijk leiderschap vaak gepaard gaat met andere prioriteiten. Monique Essed-Fernandes, voormalig politica en presidentskandidaat in 2010, zegt: “Vrouwelijke leiders tonen vaak meer empathie, zonder zakelijke scherpte te verliezen.” Refos voegt toe: “Vrouwen richten zich vaker op thema’s als gezin, onderwijs, armoede en volksgezondheid – onderwerpen die bijdragen aan echte stabiliteit.” Bakboord noemt dit ‘besturen met hart én hoofd’: “Vrouwen zijn gewend om te laveren tussen zorgtaken, werk en beperkte middelen. Die ervaring maakt hen tot sterke verbinders en planners.” De kracht én last van de eerste De eerste vrouw aan de top draagt een zware last. “De grootste valkuil is dat ze probeert te regeren zoals haar mannelijke voorgangers, of zelfs strenger – denk aan Thatcher,” zegt Ganga. “Tegelijkertijd ligt de lat voor vrouwen vaak oneerlijk hoog. Wat bij mannen door de vingers wordt gezien, wordt bij vrouwen uitvergroot.” Pokie herkent dit. “Vrouwen moeten zich vaak dubbel bewijzen. Toch schuilt daarin ook hun kracht: ze zijn vastberaden, gedisciplineerd en voorbereid.” Refos wijst op onderzoek dat aantoont dat landen met vrouwelijke leiders gemiddeld minder corruptie kennen. “Dat zegt veel over de relatie tussen vrouwelijk leiderschap en bestuurlijke integriteit.” Simons als leider Over de geschiktheid van Simons bestaat onder de geïnterviewden geen twijfel. Pokie noemt haar “een toonbeeld van eenvoud” en prijst haar rol als voormalig voorzitter van De Nationale Assemblee: “Ze heeft gewerkt aan versterking van het parlement en levert zichtbaar resultaat.” Refos ziet in haar een nuchtere leider met ervaring. Daan vult aan: “Wat Suriname nu nodig heeft, is iemand die verbindt, gezag uitstraalt en boven de partijen kan staan.” Inhoudelijke hervorming nodig Toch is het werk nog lang niet af. Essed-Fernandes wijst op de trage uitvoering van het CEDAW-verdrag, dat gelijkheid tussen mannen en vrouwen moet garanderen. “De ongelijkheid is structureel. Daar ligt een verantwoordelijkheid voor deze president.” Bakboord hoopt op meer aandacht voor vaak onderbelichte thema’s. “Zorg, onderwijs en mensenrechten zijn geen ‘vrouwenzaken’, maar de kern van een gezonde samenleving.” Ganga sluit af: “Goed leiderschap draait om visie, karakter, luisteren, koers houden en corruptie bestrijden. Dat heeft niets met je geslacht te maken, maar alles met je hoofd en je hart.” Een keerpunt? De verkiezing van Jennifer Geerlings-Simons is onmiskenbaar historisch, maar vormt ook een lakmoesproef voor Suriname. Zijn we als samenleving bereid haar werkelijk als leider te zien – ongeacht haar geslacht? “Veel mensen zien vrouwen nog vooral als moeder,” zegt Bakboord. “Maar een moeder is ook een beschermer, leider en beslisser. Als Simons dat weet te combineren met bestuurlijke daadkracht, dan kan haar presidentschap een keerpunt worden.” Wat zij ermee doet, is aan haar. Wat het land ermee doet, is aan ons allemaal

In een bijzondere ceremonie in de Congreshal zijn donderdag 169 bloeddonoren onderscheiden voor hun uitzonderlijke bijdrage aan de Surinaamse gezondheidszorg. President Chan Santokhi reikte hen een medaille uit in één van de rangen van de Ere-orde van de Gele Ster, de hoogste staatsorde van Suriname. De gedecoreerden hebben tussen de 30 en 100 keer bloed afgestaan. Onder hen ontvingen 75 personen de onderscheiding in de rang van Ridder, 44 in de rang van Officier, en 50 in de rang van Commandeur. Medemenselijkheid in actie President Santokhi noemde het doneren van bloed “een daad van solidariteit en vertrouwen” en prees de donoren voor hun inzet. “Zij die bloed afstaan, erkennen het levensbelang van een ander, scharen zich solidair daarachter en vervullen de rol van hulpverlener door het geven van hun kostbaar bloed,” sprak hij tijdens zijn toespraak. Volgens het staatshoofd symboliseert bloeddonatie de ware essentie van medemenselijkheid en levert het een onmisbare bijdrage aan het redden van levens. Hulde aan de Nationale Bloedbank De president sprak ook zijn waardering uit voor de Stichting Nationale Bloedbank van het Surinaamse Rode Kruis (SRK), die al 85 jaar actief is in het land. “U levert als stichting een onschatbare bijdrage aan het redden en behouden van mensenlevens. Dat is zeer te waarderen van onze landgenoten en mag als voorbeeld dienen voor andere naties,” aldus Santokhi. Oproep aan jongeren Tegelijkertijd benadrukte de president dat er een blijvende behoefte is aan bloeddonoren en vrijwilligers. Niet alleen om bloed te geven, maar ook om zich in te zetten voor het werk en de missie van de bloedbank. In dit verband deed hij een oproep aan met name jongeren om zich aan te melden en actief bij te dragen. De onderscheiding en waardering onderstrepen het belang van vrijwillige bloeddonatie in Suriname en het vitale werk dat daaruit voortvloeit, aldus de Communicatiedienst Suriname (CDS).