Een vrouw is donderdagavond in haar woning aan de Mohabierweg het slachtoffer geworden van een gewelddadige overval. De dader, een nog onbekende man, drong haar huis binnen en sloeg haar bewusteloos toen zij weigerde geld en sieraden af te staan. Na de mishandeling doorzocht de indringer de woning en maakte hij een onbekend geldbedrag in Surinaamse dollars en diverse sieraden buit. Vervolgens vluchtte hij te voet in onbekende richting. Het slachtoffer liep meerdere verwondingen op en moest medische hulp ontvangen. Haar toestand is momenteel stabiel. De politie is een uitgebreid onderzoek gestart en roept buurtbewoners of andere getuigen op zich te melden als zij informatie hebben die kan bijdragen aan de opsporing van de dader.

De Israëlische luchtaanval op Iran van vrijdag markeert een historisch keerpunt in het jarenlang slepende conflict rond het Iraanse kernprogramma. Voor premier Benjamin Netanyahu is de aanval niet alleen het resultaat van jarenlange waarschuwingen, maar ook een poging om zijn wankelende politieke nalatenschap te redden — temidden van hevige binnenlandse kritiek en internationale druk. Van woorden naar wapens Waar Iran in het verleden Netanyahu beschouwde als een “roepende in de woestijn”, heeft de Israëlische leider nu daadwerkelijk de daad bij het woord gevoegd. Na jaren van VN-speeches met theatrale bomcartoons en diplomatiek getouwtrek, besloot Israël tot militair optreden — zonder internationale consensus, maar wel met een duidelijke boodschap. De directe aanleiding was het mislukken van nucleaire onderhandelingen tussen Iran en de VS, en het oordeel van het Internationaal Atoomenergieagentschap (IAEA) dat Iran zijn non-proliferatieverplichtingen opnieuw had geschonden. Israël zegt meer dan honderd doelen te hebben geraakt, waaronder militaire installaties, nucleaire infrastructuur en raketfaciliteiten. Opvallend was het uitschakelen van meerdere Russische luchtafweersystemen — een indicatie van Israëls geavanceerde inlichtingen- en aanvalscapaciteit. Nieuwe machtsverhoudingen in de regio Wat voorheen ondenkbaar leek vanwege dreiging vanuit Hamas of Hezbollah, is nu werkelijkheid geworden. Dankzij Israëlische militaire campagnes in Gaza (2023) en tegen Hezbollah (2024), is de directe dreiging vanuit deze groeperingen sterk verminderd. Die ontwikkeling gaf Israël de ruimte om voor het eerst openlijk Iraans grondgebied aan te vallen zonder zware vergeldingsacties te riskeren. Coördinatie met de VS of misleiding? Hoewel de aanval in eerste instantie leek te zijn uitgevoerd zonder toestemming van de Verenigde Staten, suggereren Israëlische bronnen dat er wél sprake was van afstemming. De schijnbare verdeeldheid tussen Netanyahu en president Donald Trump — die recent onderhandelingen met Iran aankondigde — zou een bewuste tactiek zijn geweest om Teheran te misleiden over de ware intenties van Israël. Trump’s positie blijft dubbelzinnig: hij keurt Iraanse nucleaire ambities af, maar houdt tegelijkertijd vast aan diplomatie. Deze houding biedt ruimte voor Israël om op militair vlak te handelen zolang onderhandelingen geen tastbare resultaten opleveren. Binnenlandse overlevingsstrijd De aanval komt op een kritiek moment voor Netanyahu, die onder vuur ligt vanwege de onverwachte Hamas-aanval in 2023, zijn controversiële optreden in Gaza, en meerdere corruptieonderzoeken. Volgens critici probeert hij met militaire acties zijn imago als ‘Mr. Security’ te herstellen en mogelijke vervroegde verkiezingen te voorkomen. Risico’s en repercussies Hoewel de aanval militair gezien succesvol lijkt, zijn de geopolitieke risico’s aanzienlijk. Iran zou kunnen reageren via proxy-milities in Irak, Syrië of de Perzische Golf, of zelfs met directe aanvallen op Israëlisch grondgebied. Bovendien dreigt de aanval de diplomatieke impasse te verdiepen, waarbij Iran mogelijk versneld werkt aan een nucleaire afschrikking. Internationaal riskeert Israël verdere isolatie. Het unilateraal aanvallen van een soevereine staat, zonder VN-mandaat, kan worden gezien als destabiliserend en contraproductief voor regionale veiligheid. Strategisch keerpunt of politieke gok? Netanyahu’s beslissing om Iran aan te vallen is zonder twijfel historisch. Of deze actie daadwerkelijk een keerpunt vormt in de strijd tegen nucleaire proliferatie, of slechts een politiek gemotiveerde zet is van een leider onder zware druk, blijft onzeker. De reacties uit Teheran en van de internationale gemeenschap zullen bepalen of de regio zich richting meer veiligheid beweegt — of op weg is naar verdere escalatie.

De 20-jarige M.P., die in januari werd aangehouden als tweede verdachte in de gewapende overval op Warung Suzy aan de Fayadjanstraat op 6 juni 2024, ontkent stellig enige betrokkenheid bij het incident. Volgens zijn verklaring reed hij op het moment van de beroving met zijn vriendin voorbij de locatie en zag hij slechts een opstootje bij de warung. Een agent zou hem zelfs hebben verzocht de plaats te verlaten. Die lezing wordt echter tegengesproken door de betrokken politieagent, die tijdens de zitting aangaf M.P. niet te kennen en hem ook niet ter plaatse te hebben gezien. De verdachte houdt vol dat als hij werkelijk betrokken was geweest, de agent hem nooit zou hebben laten gaan. De hoofdverdachte in de zaak, de 22-jarige J.L., zit al sinds vorig jaar vast. Tegen hem is een celstraf van 24 maanden geëist. Het slachtoffer, een militair in dienst van het Directoraat Nationale Veiligheid (DNV), getuigde tijdens een eerdere zitting dat zowel M.P. als J.L. hem probeerden te beroven van zijn halsketting. Volgens hem waren er drie daders, waarvan twee de warung binnengingen terwijl een derde buiten op de uitkijk stond. “Plotseling stormde de derde verdachte naar binnen met een vuurwapen en richtte het op mij,” verklaarde het slachtoffer. Er volgde een worsteling waarbij de dader meerdere schoten loste, zonder gewonden tot gevolg. De militair wist J.L. ter plekke te overmeesteren en aan de politie over te dragen. De derde verdachte, bekend onder de naam Fashong, is nog voortvluchtig. De verdediging van M.P., aangevoerd door advocaat Milton Castelen, betoogt dat uit het dossier niet blijkt dat zijn cliënt herkend of gelinkt is aan het misdrijf. M.P. werd bovendien pas meer dan zes maanden na de beroving gearresteerd. Volgens de advocaat ontbreekt elk concreet bewijs voor zijn betrokkenheid. De zaak wordt op 25 juni voortgezet. Tot die tijd blijven beide verdachten in voorlopige hechtenis.

Niet de regering en haar ministers, maar de Nationale Assemblee (DNA) en vooral de VHP-coalitie dragen volgens de NDP de verantwoordelijkheid voor de regeling waarbij ministers aan het einde van hun termijn hun dienstvoertuig kunnen overnemen voor slechts 25 procent van de getaxeerde waarde. Dat stellen NDP-parlementariër Stephan Tsang en fractieleider Rabin Parmessar, als reactie op kritiek van VHP-parlementariërs Asis Gajadien en Kishan Ramsukul, die vinden dat het besluit teruggedraaid moet worden. Tsang bestempelt de kritiek van de VHP’ers als “goedkope politiek” en wijst erop dat de regeling al sinds het kabinet van oud-president Ronald Venetiaan van kracht is. “Elke minister, ook de toenmalige minister van Justitie en Politie Chandrikapersad Santokhi, heeft hier tot op heden gebruik van gemaakt,” aldus Tsang. Volgens hem wisten de VHP-parlementariërs dat het terugdraaien van de regeling niet zou gebeuren, omdat zij er zelf mede voor hebben gezorgd dat het mogelijk is. In 2020 besloot de regering-Santokhi, gezien de precaire financiële situatie, dat ministers hun eigen auto voor dienstgebruik moesten inzetten, en introduceerde een autotoelage als compensatie. Deze toelage werd binnen een half jaar verhoogd, zodat ministers aan het einde van hun vijfjarige termijn zelfs een nieuwe auto konden aanschaffen. Kort daarna volgde een tweede verhoging, waarmee de mogelijkheid ontstond dat ministers zelfs twee voertuigen konden kopen. Deze regeling zou uiteindelijk de bestaande afkoopregeling uit de Wet geldelijke voorzieningen voor ministers vervangen, en de autotoelage zou worden ingetrokken. President Santokhi besloot echter dat de toelage nog een jaar zou blijven gelden, met terugwerkende kracht aan ministers uit zijn kabinet. In november 2024 werd de wet aangepast om de salarissen van onderdirecteuren tot en met de president te verhogen, en tegelijkertijd werd de afbouw van de regeling ingezet. Hoewel oppositiepartijen NDP en BEP akkoord gingen met de afbouw, weigerde de coalitie deze ook van toepassing te verklaren voor de zittende regering. Uit een recent gelekte missive blijkt dat de coalitie bewust heeft gekozen de huidige ministers uit te zonderen. Fractieleider Parmessar noemt deze beslissing “kwade trouw” en benadrukt dat het niet alleen gaat om het overnemen van voertuigen tegen een gereduceerd tarief, maar ook om de mogelijkheid voor ministers om een tweede auto voor een vrijwel symbolisch bedrag aan te schaffen. Parmessar had eerder voorgesteld om het overnemen van ministeriële voertuigen volledig te verbieden, zodat de nieuwe regering geen extra kosten zou maken voor de aanschaf van wagens. De discussie rond deze regeling blijft daarmee een heet hangijzer in de politieke arena.

Het Surinaamse voetbalelftal maakt zich op voor de laatste groepsfase van de kwalificatie voor het WK 2026. In deze beslissende fase speelt Suriname tegen drie Midden-Amerikaanse landen: Panama, Guatemala en El Salvador. De wedstrijden worden tussen september en november zowel thuis als uit gespeeld. De winnaar van deze groep plaatst zich direct voor het wereldkampioenschap, dat volgend jaar in de Verenigde Staten, Canada en Mexico wordt gehouden. De twee beste nummers twee in de kwalificatie ontvangen nog een kans via play-offs tegen teams van andere continenten. Panama, momenteel derde op de Concacaf-ranglijst achter Mexico en Canada, maar vóór de Verenigde Staten, was eerder op het WK in Rusland in 2018 actief. Destijds verloren ze al hun wedstrijden tegen België, Engeland en Tunesië. Suriname speelde in de jaren zestig en zeventig drie keer tegen Panama, met twee nederlagen en één overwinning als resultaat. Afgelopen dinsdag speelde Suriname een gelijkspel van 1-1 tegen El Salvador, dat net iets hoger staat op de Concacaf-ranglijst. Beide teams waren aan elkaar gewaagd, hoewel Suriname met meer precisie had kunnen winnen. De derde tegenstander, Guatemala, staat negende op de ranglijst. Tijdens de kwalificatie voor het WK 2006 speelde Suriname thuis met 1-1 gelijk tegen Guatemala, maar verloor uit met 3-1. In de andere groepen zijn Curaçao, Trinidad en Tobago, Jamaica en Bermuda aan elkaar gekoppeld, terwijl Costa Rica, Haïti, Honduras en Nicaragua de strijd met elkaar aangaan.

De criminaliteit neemt zorgwekkende vormen aan: binnen slechts zes uur zijn vandaag drie gewapende woningovervallen gepleegd in het district Wanica en de hoofdstad Paramaribo. De eerste overval vond plaats aan de Mohabierweg, een zijstraat van de Indira Gandhiweg. Een vrouw werd in haar woning overrompeld door een indringer die via een openstaande deur naar binnen was gekomen. Volgens de politie is het slachtoffer mishandeld. De dader ging ervandoor met persoonlijke bezittingen. Enkele uren later gebeurde er een gewelddadige beroving aan de Lalawweg in Paramaribo. Een man werd op zijn erf plotseling geconfronteerd met gewapende mannen die het vuur openden. Hoewel het slachtoffer ongedeerd bleef, werd hij onder bedreiging beroofd van een tas met een aanzienlijk geldbedrag: 3.000 US dollar en 50.000 Surinaamse dollar. De derde overval vond plaats aan de Ramsaranweg, een zijstraat van de Vierkinderenweg in Wanica. Twee gewapende mannen drongen de woning van een vrouw binnen die net thuis was aangekomen en roofden waardevolle spullen. Ook dit slachtoffer bleef ongedeerd. De politie is in alle drie de zaken een onderzoek gestart en heeft een klopjacht geopend op de daders.

Twee gewapende mannen hebben vandaag een woningoverval gepleegd aan de Lalawweg. De daders, gekleed in het zwart, arriveerden in een Toyota Vitz en losten meerdere schoten, vermoedelijk om het slachtoffer te intimideren. Onder dreiging rukten zij een schoudertas weg waarin zich 3.000 US dollar, 50.000 Surinaamse dollar en belangrijke documenten bevonden. Het slachtoffer raakte niet gewond. Na de overval gingen de daders er te voet vandoor. De politie is een onderzoek gestart en zoekt naar de voortvluchtige verdachten.

Diverse kandidaten die op 25 mei zijn gekozen om het volk te vertegenwoordigen in De Nationale Assemblee, hebben gehoor gegeven aan de oproep van het Centraal Hoofdstembureau (CHS) om hun verkiezing officieel te aanvaarden. Ondervoorzitter Wendy Jap-A-Joe benadrukt dat het hierbij niet gaat om een bewilliging, maar om het formeel accepteren van het resultaat. De aanvaarding vindt plaats voordat het Onafhankelijk Kiesbureau (OKB) de verkiezingen bindend verklaart. Het OKB zal naar verwachting volgende week een besluit nemen over de certificering van de verkiezingsuitslag. Hoewel er enkele bezwaren zijn ingediend, zijn er geen wettelijke gevolgen verbonden aan het oordeel van het OKB. Met name de zogenaamde ‘toppers’ van de beoogde coalitie — bestaande uit NDP, NPS, ABOP, PL, A-20 en BEP — hebben zich sinds donderdag gemeld bij het CHS om hun verkiezing te aanvaarden. Dit is wettelijk verplicht volgens artikel 136, lid 1 van de Kiesregeling. Gekozen leden ontvangen bij aanvaarding een brief als bewijs en een kopie van het proces-verbaal van de verkiezingen. Op sociale media delen kandidaten als Ashwin Adhin (NDP), Melvin Bouva (NDP) en Steven Reyme (A-20) hun aanvaarding. Adhin, aangewezen als beoogd voorzitter van De Nationale Assemblee, noemt het een overgang van verkiezingsstrijd naar parlementaire verantwoordelijkheid, een eer en opdracht die hij vol overtuiging aanvaardt. Jap-A-Joe verduidelijkt dat er geen wettelijke bepaling is die voorschrijft dat aanvaarding pas mag plaatsvinden nadat het OKB de uitslag bindend verklaart. “Het is een aanvaarding, geen bewilliging,” aldus Jap-A-Joe. Officieel lid van De Nationale Assemblee wordt men pas na beëdiging en toelating tot het parlement.

Bij grootschalige luchtaanvallen van Israël op diverse militaire en nucleaire doelwitten in Iran zijn de opperbevelhebber van de Iraanse Revolutionaire Garde, generaal Hossein Salami, en andere hoge functionarissen om het leven gekomen. Dit meldt het officiële Iraanse persbureau IRNA. Onder de slachtoffers bevinden zich ook generaal Gholam Ali Rashid en twee vooraanstaande Iraanse kernwetenschappers. De aanvallen vonden plaats in de nacht van 11 op 12 juni. De Israëlische strijdkrachten verklaarden dat deze operatie gericht was op het voorkomen dat Iran een kernmacht wordt. Premier Benjamin Netanyahu noemde de actie een “bepalend moment in de geschiedenis van Israël”. De operatie omvatte tientallen gevechtsvliegtuigen en vormt het voorlopig hoogtepunt van de toenemende spanningen rond het Iraanse atoomprogramma. Het Internationaal Atoomenergieagentschap (IAEA) bevestigt dat onder meer het ondergrondse verrijkingscomplex in Natanz, het hart van Iran’s kernprogramma, is geraakt. De ernst van de schade is nog onbekend, maar dit wordt gezien als de meest directe militaire aanval op Iran’s nucleaire infrastructuur tot nu toe. Israël meldt dat de aanvallen “precies en doelgericht” waren, gericht op locaties essentieel voor de militaire en nucleaire ambities van Iran. In verschillende steden, waaronder Teheran, waren zware explosies en luchtafweervuur te zien. De hoogste geestelijke leider van Iran, ayatollah Ali Khamenei, veroordeelde de luchtaanvallen als een “misdaad tegen de Iraanse staat” en waarschuwde dat Israël “een zware straf” te wachten staat. Hij bevestigde het overlijden van de militaire leiders en wetenschappers, maar benadrukte dat hun opvolgers snel de taken hebben overgenomen. De Revolutionaire Garde meldde dat het leger in verhoogde staat van paraatheid is en voorbereidingen voor vergelding heeft getroffen. In Jeruzalem verdedigde premier Netanyahu de actie als noodzakelijk voor de nationale veiligheid. Hij verklaarde dat de operatie moest plaatsvinden om te voorkomen dat Iran een nucleaire drempel bereikt. Netanyahu kondigde aan dat de aanvallen de komende dagen zullen worden voortgezet. Het Israëlische luchtruim is tijdelijk gesloten uit voorzorg voor mogelijke tegenaanvallen. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio bevestigde dat Israël de Verenigde Staten vooraf had ingelicht, maar benadrukte dat de besluitvorming en uitvoering volledig Israëlisch waren. Met deze dodelijke aanval op Irans militaire top en kerninstallaties lijkt de spanningsboog in het Midden-Oosten naar een nieuw, gevaarlijk niveau te zijn gestegen. Diplomatieke kanalen zijn gespannen en het risico op een grootschalig militair conflict neemt toe. Wereldwijd wordt nauwlettend gevolgd hoe Iran zal reageren. Israël heeft inmiddels de noodtoestand afgekondigd, terwijl verwacht wordt dat Iran zal reageren met raket- en droneaanvallen.

De verkiezingsuitslag van mei 2025 laat zien dat het Surinaamse electoraat voornamelijk vasthoudt aan gevestigde partijen, terwijl kleine en nieuwe partijen nauwelijks succes boeken. Van de 14 deelnemende partijen wisten slechts zeven zetels te behalen in De Nationale Assemblée. De overige zeven partijen haalden niet alleen de kiesdrempel niet, maar verloren ook hun waarborgsom van SRD 520.142 per partij. Dit leverde de staatskas ruim SRD 3,6 miljoen op. Ondanks de schijnbare diversiteit op het stembiljet, zitten er achter de zes partijen die nu een coalitie vormen – NDP, ABOP, NPS, PL, A20 en BEP – minstens 17 verschillende organisaties via lijstverbintenissen. Ook kleinere partijen sloten allianties; zo bestond OPTSU uit onder meer PALU, Wi Sranan en SDU, terwijl DA’91 samenwerkte met Forum Suriname 2022, en De Nieuwe Leeuw met KTPI. Hoewel er naar schatting meer dan SRD 1 miljard is besteed aan de verkiezingscampagne, met investeringen in billboards, socialmediacampagnes, massameetings, busvervoer en duizenden betaalde werkers, heeft veel geld niet geleid tot politieke winst voor veel partijen. Geld alleen blijkt geen garantie voor zetels zonder een geloofwaardige boodschap en een sterke organisatie. De verkiezingen waren fel en gepolariseerd, met racistische uitlatingen, haatzaaiende posts en desinformatie die op sociale media domineerden. De extreme versnippering leidde tot een onoverzichtelijk en inefficiënt verkiezingsproces. Het omvangrijke stembiljet, zonder kandidatenfoto’s, maakte stemmen lastig. Opvallend was dat 50 kandidaten van partijen zonder zetels zelfs nul stemmen kregen – zij stemden vermoedelijk niet eens op zichzelf. Nog eens 35 kandidaten behaalden slechts één stem. De zeven partijen die geen zetels verwierven, haalden samen minder dan 2% van de 273.776 uitgebrachte stemmen, zonder één partij die de symbolische grens van 1% passeerde. Dit dwingt deze partijen tot een grondige evaluatie van hun politieke relevantie. Hun deelname maakt het verkiezingsproces omslachtig, verhoogt de kans op fouten in processen-verbaal en vertraagt het werk van hoofdstembureaus. Een wettelijke kiesdrempel, zoals de eerder gehanteerde 1%-regel, lijkt nodig om deelname te beperken tot partijen met een reële achterban en zo wildgroei en organisatorische chaos tegen te gaan. Intussen hebben zes partijen – NDP, ABOP, NPS, PL, A20 en BEP – een intentieverklaring getekend en een regeerakkoord gesloten, samen goed voor 34 zetels. De VHP, die met 17 zetels als tweede eindigde, lijkt haar verlies moeilijk te accepteren. Ondanks de officiële vaststelling van de uitslag door het Centraal Hoofdstembureau (CHS) op 10 juni, wacht president Santokhi nog op de certificering door het Onafhankelijk Kiesbureau (OKB). Echter, de meeste bezwaren van de VHP zijn afgewezen. De uitslag geeft geen enkele partij een absolute meerderheid en laat zien dat meer dan 126.000 kiezers niet zijn gaan stemmen, wat wijst op een dalend vertrouwen in de politiek en politieke leiders. Waar de NDP na verlies in 2020 weer groei toont, is regeren op eigen kracht niet langer mogelijk. Samenwerking is nu een vereiste, maar de NDP sluit een coalitie met de VHP uit. Hierdoor is de nieuwe coalitie snel gevormd met partijen die tijdens de campagne nog scherpe kritiek op de NDP uitten. Hoewel de kiezer zich niet krachtig uitsprak, zijn het de politieke leiders die de komende vijf jaar het land zullen besturen. De inzet is macht en invloed, de strategie draait om zeteloptellingen in plaats van ideologische overeenstemming of partijprogramma’s.