De internationale klimaatconferentie COP30 in Belém, Brazilië, is zaterdag afgesloten met een
eindverklaring die wereldwijd teleurstelling en frustratie oproept. Hoewel wetenschappers
alarmerende waarschuwingen afgaven en kwetsbare landen aandrongen op harde afspraken,
slaagden de onderhandelaars er niet in om expliciet te verwijzen naar het afbouwen van fossiele
brandstoffen de grootste bron van CO₂-uitstoot.
Het slotdocument, dat pas na urenlange nachtelijke onderhandelingen tot stand kwam, wordt
door diplomaten bestempeld als “zwak”, “te voorzichtig” en “pijnlijk vaag”. Vooral
olieproducerende landen zoals Saudi-Arabië en Rusland wisten harde taal over de uitfasering van
olie, gas en steenkool te blokkeren. Daarmee gingen zij lijnrecht in tegen de oproepen van
eilandstaten, Europese landen en ngo’s die waarschuwen dat uitstel van actie de wereld
onherroepelijk richting gevaarlijke opwarming duwt.
Hoewel de verklaring het belang van internationale solidariteit en de hoge kosten van
klimaatinactie benadrukt, ontbreekt elke concrete routekaart om de opwarming te beperken tot
1,5°C. Ambities rond duurzame energie zijn naar voetnoten verwezen, zonder bindende
afspraken of tijdschema’s.
Klimaatdeskundigen reageren somber. Zij benadrukken dat zonder een snelle mondiale
verschuiving weg van fossiele brandstoffen, extreme hittegolven, droogtes, overstromingen en
bosbranden alleen maar zullen toenemen. “De wetenschap is ondubbelzinnig, maar de politieke
wil blijft achter,” aldus een onderzoeker in Belém.
De laatste onderhandelingsnacht verliep chaotisch: delegaties verlieten herhaaldelijk de zaal,
teksten werden continu herschreven en landen botsten openlijk. Pas in de vroege ochtend werd
minimale consensus bereikt, vooral om te voorkomen dat de conferentie volledig zou mislukken.
Hoewel COP30 enkele technische stappen zette op het gebied van klimaatfinanciering en
monitoring, blijft de kern van het probleem onaangeroerd. Voor activisten en landen die al zwaar
worden getroffen door klimaatverandering voelt de uitkomst als een bittere nederlaag.
“Dit was hét moment om leiderschap te tonen,” zei een afgevaardigde van een Caribische
eilandstaat. “Maar de stilte over fossiele brandstoffen zegt alles.”
Waar COP30 had moeten uitblinken als een historisch keerpunt voor de bescherming van het
Amazonegebied en wereldwijde klimaatactie, eindigde de top met een document dat eerder de
geopolitieke status quo bevestigt dan de klimaatcrisis werkelijk aanpakt.