Het Amerikaanse olie- en gasbedrijf Hess (Suriname II) Exploration Limited heeft per direct zijn
activiteiten in Blok 59 in het Surinaamse zeegebied beëindigd. Daarmee komt het
exploratiegebied, gelegen in het noordwestelijke deel van Surinames maritieme zone, weer
volledig in handen van Staatsolie. Het blok wordt vanaf vandaag opgenomen in het open
zeeareaal en beschikbaar gesteld voor nieuwe internationale investeerders.
Volgens een verklaring van Staatsolie heeft Hess voldaan aan alle minimale werkverplichtingen,
maar heeft het bedrijf besloten af te zien van deelname aan de volgende fase van de
exploratieperiode, die officieel afloopt op 8 juli. De beslissing betekent het definitieve vertrek
van Hess uit Blok 59, waar het sinds medio 2024 als enige partij actief was.
Partners trokken zich eerder al terug
Het oorspronkelijke productiedelingscontract (PSC) voor Blok 59 werd in juli 2017 ondertekend
tussen Staatsolie en drie internationale oliemaatschappijen: Hess, ExxonMobil en Statoil (nu
Equinor). In juli 2024 trokken ExxonMobil en Equinor zich terug, waarna Hess hun
deelnemingsbelangen overnam.
Het blok beslaat ongeveer 11.480 vierkante kilometer op dieptes tussen 2.700 en 3.500 meter.
Hoewel er aanzienlijke hoeveelheden 2D- (6.000 km) en 3D-seismische data (9.000 km²) zijn
verzameld, werd een economisch rendabele ontwikkeling als te risicovol ingeschat. Hess slaagde
er in het afgelopen jaar ook niet in nieuwe partners aan te trekken voor verdere exploratie.
Staatsolie blijft inzetten op maritieme contracten
Met het terugvallen van Blok 59 in Surinaamse handen, zal Staatsolie het opnemen in haar
strategie om internationale olie- en gasbedrijven aan te trekken voor verdere offshore exploratie.
Momenteel zijn voor ongeveer de helft van het Surinaamse zeegebied productiedelingscontracten
afgesloten met diverse buitenlandse partners.
Productiedelingscontracten (PSC’s) zijn gebruikelijk in de internationale olie-industrie. Ze
stellen buitenlandse bedrijven in staat om exploratie, ontwikkeling en productie uit te voeren,
terwijl zij in de risicovolle beginfasen zelf opdraaien voor de kosten. De beslissing om al dan
niet verder te investeren, is meestal gebaseerd op een combinatie van technische gegevens,
commerciële verwachtingen en bredere strategische overwegingen binnen het wereldwijde
portfolio van het bedrijf.