Minstens tien stranden aan de centrale en zuidelijke kust van Chili lopen het risico om binnen
tien jaar volledig te verdwijnen door versnelde kustafslag. Dat stelt een onderzoeksteam van de
Universidad Católica, dat erosie op tientallen locaties langs de uitgestrekte Pacifische kust van
het Zuid-Amerikaanse land in kaart brengt.
“Het wordt bijzonder moeilijk voor deze stranden om het komende decennium te overleven,” zegt
Carolina Martínez, directeur van het Kustobservatorium van de universiteit. Ze sprak vanaf het
strand van Reñaca, nabij de populaire toeristische bestemming Viña del Mar.
86% van stranden in verval
Het team monitort 67 stranden en stelt vast dat 86% structureel kleiner wordt, zelfs tijdens de
lente- en zomermaanden, waarin stranden zich normaal gezien deels herstellen. Tien van deze
stranden, die al in 2023 ernstige erosie vertoonden, verliezen momenteel in een verdubbeld
tempo hun landoppervlak.
Volgens Martínez zijn zowel natuurlijke invloeden als menselijke activiteiten verantwoordelijk
voor deze ontwikkeling. Klimaatverandering leidt tot stijgende zeespiegels, krachtigere golfslag,
intense regenval en hittegolven. Tegelijkertijd verstoren ongebreidelde verstedelijking en het
achteruitgaan van rivierbekkens de natuurlijke aanvoer van zand naar de kust.
Schade aan infrastructuur en natuur
In Puerto Saavedra, in de regio Araucanía, hebben stormvloeden wegen en kliffen zwaar
beschadigd. Sommige dorpen raakten hierdoor zelfs geïsoleerd van de buitenwereld. Ook de
natuur betaalt een prijs: het oprukkende zoute zeewater tast vegetatie en bossen aan in kwetsbare
kustzones.
“We zien hoe kliffen en stranden zich in rap tempo terugtrekken,” zegt Martínez.
Economische gevolgen voelbaar
Lokale ondernemers merken de impact al. “Vorig jaar was rampzalig… het strand was gewoon
weg,” zegt María Harris, eigenares van een strandrestaurant in Valparaíso. “Er was letterlijk geen
ruimte meer tussen ons terras en de zee.”
Desondanks worden er nog steeds bouwprojecten goedgekeurd, vaak in de buurt van kwetsbare
duinen en wetlands. Volgens Martínez zijn de gevolgen niet alleen ecologisch: “We schuiven de
kosten van deze rampen af op mensen – vissers, kustgemeenschappen en ondernemers in het
toerisme.”
De onderzoekers roepen op tot strengere kustregulering, herstel van rivierbekkens en een
herziening van het bouwbeleid in kwetsbare zones om verdere schade te beperken.