Met een kleurrijk programma van festiviteiten hebben de nazaten van Nederlandse boeren op
vrijdag het 180-jarig bestaan van de Boeroe-gemeenschap in Suriname herdacht. De viering
vond plaats in een ontspannen sfeer vol muziek, cultuur en ontmoeting aan de Saramaccarivier.
De activiteiten varieerden van hengelen op de pier, motorfietsen van de Pakira Bikers, een fly-
over van Gum Air, tot het schenken van ‘mini gardens’ en gereedschap aan twee basisscholen.
Bezoekers konden ook genieten van lokale producten, groenten en zelfs jubileummunten op de
gezellige markt bij het districtscommissariaat.
De Boeroes — afstammelingen van Nederlandse landbouwers die in 1845 naar Suriname
kwamen — gaven hiermee niet alleen kleur aan hun geschiedenis, maar stonden ook stil bij hun
bijdrage aan het land. Minister Henry Ori legde namens president Santokhi een krans bij het
Boeroe-monument en benadrukte dat de gemeenschap vaak vergeten wordt, ondanks haar
waardevolle rol in sectoren als landbouw, onderwijs, veiligheid en luchtvaart.
Erick Rijsdijk, voorzitter van de Stichting Sranan Boeroes, reflecteerde op de reis van zijn
voorouders. Hij herinnerde eraan dat het oorspronkelijke migratieproject destijds door de
Nederlandse overheid als mislukt werd bestempeld, terwijl de overgebleven boeren lieten weten:
“We maken het goed, hoezo mislukt?”
“Tot op de dag van vandaag gaat het uitstekend met de Boeroe,” zegt Rijsdijk. “We zijn nog
steeds actief, zichtbaar en betrokken. Iemand zei me ooit: ‘den Boeroe eh kaba’, maar ik zeg: den
Boeroe n’e kaba, den Boeroe e moksi – we gaan door, we blijven.”
Toch pleit hij voor een gezamenlijke nationale herdenkingsdag voor álle bevolkingsgroepen.
“Deze vrije dag was belangrijk om mensen eraan te herinneren: ‘Ey, den man dat de tu.’ Maar in
de toekomst moeten we streven naar één gezamenlijke dag waarop we alle aankomsten
herdenken — want we zijn allemaal gekomen, elk met ons eigen verhaal.”
Ondanks een plotselinge regenbui bleven de feestvierders vrolijk onder de tenten en kraampjes.
De middagzon keerde terug en werd verwelkomd met een laagvliegend vliegtuig en gejuich
vanaf de oever. “Dat is mijn broer,” riep een lachende Boeroe-vrouw terwijl het vliegtuig met
meerdere fly-overs reageerde.
De viering toonde niet alleen trots op het verleden, maar ook verbondenheid met de toekomst
van Suriname – als een gemeenschap die blijft bijdragen aan het nationale geheel, met de blik
vooruit.