Tijdens de recente NAVO-top in Den Haag werd opnieuw duidelijk hoe wereldleiders worstelen
met de diplomatieke omgang met Donald Trump. Zijn onvoorspelbare stijl en drang naar
erkenning zetten traditionele diplomatie onder druk. Premier Mark Rutte gaf daarvan een
treffend voorbeeld. Tijdens een persmoment beschreef Trump het conflict tussen Israël en Iran
als “kinderen op een schoolplein”. Rutte vulde aan: “Papa moet soms stevige taal gebruiken.”
Trump reageerde geamuseerd: “Hij deed het zeer liefdevol. Hey Daddy. Jij bent mijn Daddy.”
Het Witte Huis maakte er zelfs een promotievideo van, op de tonen van Ushers ‘Hey Daddy’.
De vraag rijst: levert vleierij bij Trump ook concrete diplomatieke winst op?
Diplomatie van de schouderklop
Meerdere wereldleiders hebben sinds Trumps herverkiezing in januari geprobeerd hem via
persoonlijke benadering te paaien. De Britse premier Keir Starmer prees Trump in het Witte Huis
openlijk voor zijn vredesmissie in Oekraïne en reikte hem een uitnodiging van koning Charles III
aan voor een staatsbezoek. Ook de Italiaanse premier Giorgia Meloni omarmde Trumps thema’s
– van migratie tot fentanyl – en sprak van een gezamenlijke missie: “Het Westen weer groot
maken.”
De Canadese premier Mark Carney toonde een andere benadering: vriendelijk, maar onwrikbaar.
Hij prees Trump, maar maakte duidelijk dat Canada geen “51e staat” zal worden. Trump
waardeerde de eerlijkheid, al beëindigde hij kort daarna de handelsgesprekken alsnog.
Wat levert het op?
Ondanks alle lof bleef de diplomatieke oogst mager. Starmer kreeg geen extra steun voor
Oekraïne, Meloni wacht nog op een bezoek, en Carney werd alsnog met tarieven bedreigd. Zelfs
Frankrijk, dat zich harder opstelde, kon geen doorbraak forceren. Macron weigerde concessies en
werd door Trump weggezet als “publiciteitszoeker”.
Opvallend is dat wie zich juist níet laat inpakken soms effectiever is. Canada en Denemarken
sloegen Trumps territoriale ambities af met kalm maar vastberaden verzet. Ook de Oekraïense
president Zelensky en zijn Zuid-Afrikaanse ambtgenoot Ramaphosa werden door Trump onder
druk gezet, maar hielden stand – zonder verlies van internationale steun.