Suriname viert dit jaar een halve eeuw onafhankelijkheid, een moment dat trots zou moeten oproepen. Maar terwijl het land deze mijlpaal nadert, blijft de strijd voor een echte democratische rechtsstaat pijnlijk zichtbaar. Jaren van politieke instabiliteit en coups hebben diepe wonden geslagen. Toch hebben sommige politieke partijen altijd de waarden van democratie en rechtvaardigheid verdedigd, soms zelfs in de meest moeilijke omstandigheden. De Vooruitstrevende Hervormingspartij (VHP) is daar het voorbeeld van.
Het principe zou eenvoudig moeten zijn: een politieke partij draagt óf bij aan de opbouw van de rechtsstaat, óf aan de afbraak ervan. Er is geen tussenweg. Wie in de politiek actief is, draagt verantwoordelijkheid voor het vertrouwen van de burgers in wet en recht. Maar wat zien we vandaag de dag?
De VHP heeft zonder vooraf hiervan kennis te dragen een kandidaat op haar voorlopige kandidatenlijst gezet met een strafrechtelijk verleden. Toen dit door onderzoeksjournalistiek aan het licht kwam – waarvoor respect aan de journalist – heeft de partij direct gehandeld. De kandidaat werd geschrapt, de fout werd hersteld. Dit is hoe een politieke partij zou moeten handelen in een democratische rechtsstaat: fouten erkennen en corrigeren.
De Nationale Democratische Partij (NDP), heeft mogelijk niet één, maar twee kandidaten met een bewezen strafrechtelijk verleden op de eigen kandidatenlijst staan en een ere-voorzitter die veroordeeld is. De geruchten doen namelijk de ronde dat de onderstaande twee figuren zullen prijken op de lijst:
- Meriba (veroordeeld voor het werpen van een handgranaat naar de Nederlandse ambassadeur Ruud Treffers)
- Pakkitow (veroordeeld voor het organiseren van de 17 februari rellen)
In plaats van deze misstap te voorkomen, zoals voorschreven in de code of conduct van voorzitter Jenny Simons blijft de partij hen steunen. Alsof wet en recht er niet toe doen. Alsof het verleden niet telt. Het is de zoveelste klap in het gezicht van burgers die hopen op een eerlijke en rechtvaardige samenleving.
Hoe kunnen we na vijftig jaar onafhankelijkheid nog steeds in deze situatie verkeren? Hoe kunnen leiders die het belang van wet en recht zouden moeten verdedigen, het tegendeel blijven doen? Suriname verdient beter. Elke echte Surinamer verdient beter. Een democratische rechtsstaat kan alleen bestaan als alle politieke partijen zich inzetten voor wet en recht – niet alleen wanneer het hen uitkomt.
De toekomst van Suriname hangt af van keuzes die nu worden gemaakt. Kiezen we voor transparantie en verantwoordelijkheid? Of blijven we gevangen in een systeem waarin alles wordt ingeruild voor politieke machtshonger waarbij wet en recht wordt opgeofferd?
Aan Marcel Oostburg hierbij het verzoek om ook over deze situatie een spoed live te doen zodat Jenny Simons het volk kan informeren.
Subh Holi!
Alan Landsdorf